Odbicie

Wierna obietnicy

Słowem utkane

Twoje imię dudni mi w uszach
niczym znienawidzony kawałek
tak bardzo chciałabym byś odszedł
już na zawsze zniknął
 

Mimo to wyciągam do ciebie dłoń
zachęcającym gestem przygarniam
twe skołatane serce otulam słowami
powiedz słowo ja będę
 

Odrzucam od siebie myśli 
złe i dobre bo po co
jaki sens by znaleźć wreszcie
odpowiedź na pytanie

Patrzę na nią każdego dnia
znajoma twarz choć duszy jej
wciąż chyba dobrze nie znam

Tak blisko jest wciąż mnie
jednak jej słów nie pojmuję
niczym szept zza ściany

Tak wiele błędów popełnionych
nadziei już na zawsze utraconych
ciągłego rozdrapywania ran
tego wybaczyć jej nie mogę

Bo choć jest mną
to jakby nie ja

Układam bukiet róż
który jeszcze wczoraj 
niosłeś przez hałaśliwe 
ulice Warszawy

​

Emocjami rozrzucone 
wokół naszego łóżka 
za oknem deszcz
uderza o szyby

​

Krzyczy do Ciebie
przez grubą ścianę
zostań lub odejdź
moje serce jak kamień

Od nowa 

Oszalała